28η Οκτώβρη 1940 - 28η Οκτώβρη 2012: Να διώξουμε κυβέρνηση, τρόικα, μνημόνια. Να σταματήσουμε τον φασισμό.

Η ιστο­ρία γρά­φε­ται μέσα από τους αγώ­νες που δί­νουν οι λαοί. Η 28η Οκτώ­βρη του 1940 και το έπος της αντί­στα­σης απο­τε­λούν μια τρανή απόδει­ξη της δύ­να­μης που έχει ο λαός όταν ορ­γα­νώ­νε­ται και πα­λεύ­ει. Κανέ­νας εχθρός δεν είναι αρ­κε­τά δυ­να­τός, καμία δυ­σκο­λία δεν είναι ανυπέρ­βλη­τη μπρο­στά στην λαϊκή θέ­λη­ση που εκ­φρά­ζε­ται με συλ­λο­γι­κό, ορ­γα­νω­μέ­νο τρόπο και στην λαϊκή αλ­λη­λεγ­γύη. Σχε­δόν τρία χρό­νια τώρα οι κοι­νω­νι­κές εξε­λί­ξεις στην Ελ­λά­δα απα­σχο­λούν το σύ­νο­λο του κό­σμου.

Η εί­δη­ση δεν είναι τα μέτρα και η πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης αλλά οι αγώνες που δί­νο­νται από την κοι­νω­νία. Μέσα από αυ­τούς τους αγώ­νες οι εργαζόμε­νοι όλου του κό­σμου αντλούν κου­ρά­γιο για να δώ­σουν τις δικές τους μάχες.

Η επί­θε­ση που δε­χό­μα­στε σή­με­ρα είναι μια επί­θε­ση ενά­ντια στο σύ­νο­λο των δι­καιω­μά­των και των κα­τα­κτή­σε­ων του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, της νεολαί­ας, της με­γά­λης κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Βιώ­νου­με ένα τε­ρά­στιο πλιά­τσι­κο απέ­να­ντι σε όλες τις μορ­φές δη­μο­σί­ου πλού­του. Μο­να­δι­κός τους στό­χος η δια­σφά­λι­ση των προ­νο­μί­ων και της κερ­δο­φο­ρί­ας των λίγων. Οι ίδιοι που πλού­τι­σαν στον καιρό της «ανά­πτυ­ξης» προ­σπα­θούν σή­με­ρα να με­τα­τρέ­ψουν την κρίση σε ευ­και­ρία για να βγά­λουν ακόμα με­γα­λύ­τε­ρα κέρδη με την πιο αντι­κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή που έχει εφαρ­μο­στεί στην χώρα από την με­τα­πο­λί­τευ­ση και μετά.

Η μνήμη όμως της 28ης Οκτώ­βρη απο­τε­λεί και μνήμη της με­γά­λης νίκης των λαών ενά­ντια στον φα­σι­σμό. Ο φα­σι­σμός που γεν­νή­θη­κε μέσα από την τε­ρά­στια πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή κρίση στα τέλη της δε­κα­ε­τί­ας του 1920, σε αντί­θε­ση με όσα έλε­γαν οι πο­λι­τι­κοί του εκ­πρό­σω­ποι, αποδείχτη­κε ο κα­λύ­τε­ρος συ­νερ­γά­της των οι­κο­νο­μι­κά ισχυ­ρών και βύ­θι­σε τους λαούς στην φρίκη του Β' Πα­γκο­σμί­ου πο­λέ­μου. Σή­με­ρα φα­σι­στι­κά νεο­να­ζι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα όπως η Χρυσή Αυγή εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται την οικονο­μι­κή και πο­λι­τι­κή κρίση αλλά και το ξε­θώ­ρια­σμα της μνή­μης. Οι πο­λι­τι­κοί από­γο­νοι των ταγ­μά­των ασφα­λεί­ας και των συ­νερ­γα­τών με τον κα­τα­κτη­τή διεκ­δι­κούν ξανά πο­λι­τι­κό ρόλο. Όπως και τότε όμως ο πραγματι­κός τους εχθρός είναι ο λαός που τρία χρό­νια τώρα πα­λεύ­ει ενάντια στους οι­κο­νο­μι­κά ισχυ­ρούς, που πα­λεύ­ει για δη­μο­κρα­τία. Ακρι­βώς γι’ αυτό δεν συμ­με­τεί­χαν σε κα­νέ­να από τους με­γά­λους αγώ­νες του λαού όπως οι ερ­γα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις ή το κί­νη­μα των πλα­τειών.

Σή­με­ρα η πιο ου­σια­στι­κή πράξη μνή­μης και τιμής της γε­νιάς της Εθνι­κής Αντί­στα­σης είναι να συ­νε­χί­σου­με τους αγώ­νες για δη­μο­κρα­τία, για κοινωνι­κή δι­καιο­σύ­νη. Αυτοί οι αγώ­νες σή­με­ρα περ­νά­νε μέσα από την ανατρο­πή των μνη­μο­νί­ων και των πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων που τα στη­ρί­ζουν.

Περ­νά­νε μέσα από τον αγώνα για μια άλλη πο­λι­τι­κή που θα έχει στον πυρή­να της λο­γι­κής της, τις ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας, την αλ­λη­λεγ­γύη και την αξιο­πρέ­πεια και όχι το κέρ­δος. Πρέ­πει να στα­μα­τή­σου­με άμεσα την κατα­στρο­φή που βιώ­νει η πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας, να διώ­ξου­με κυβέρνη­ση, τρόι­κα και μνη­μό­νια, να στα­μα­τή­σου­με το σχέ­διο κοι­νω­νι­κού κα­νι­βα­λι­σμού των φα­σι­στών. Να ορ­γα­νώ­σου­με την ανα­τρο­πή για μια κυβέρ­νη­ση που θα υπη­ρε­τεί τον λαό.

Την ιστο­ρία την γρά­φουν οι αγώ­νες, την γρά­φουν οι λαοί!

Θα νι­κή­σου­με!