Ενθουσιώδης «πρώτη» στην Παναττική Συνάντηση για τις Δομές Αλληλεγγύης

Ημερομηνία: 21/09/2012

Συγγραφέας: left.gr

Εγινε χθες, με μεγάλη συμμετοχή (ασφυκτικά γεμάτη η αίθουσα Γκίνη, πάνω από 30 συμμετέχοντες πήραν το λόγο), η πρώτη Παναττική Συνέλευση για τις Δομές Αλληλεγγύης στο Πολυτεχνείο.

Μια πρώτη ιδέα από αναρτήσεις στο Facebook:

Όπως γράφει ο Γιάννης Αλμπάνης:

Χτες στο Πολυτεχνείο ζήσαμε μια από τις όμορφες στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν ότι γέμισε ασφυκτικά το Γκίνη στην παναττική συνέλευση για τις δομές αλληλεγγύης. Ούτε ότι μίλησαν πάνω από 30 άτομα (ενώ οι εισηγητές περιορίστηκαν σε πεντάλεπτες τοποθετήσεις).

Θα πρέπει ίσως να εστιάσουμε σε δύο ποιοτικά χαρακτηριστικά της κουβέντας:

1. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων μίλησαν, κατέθεσε εμπειρίες από συγκεκριμένα εγχειρήματα. Εγχειρήματα που δεν είναι "του ΣΥΡΙΖΑ", αλλά αποτελούν ανοιχτές ενωτικές κοινωνικές πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχουν πολίτες διαφορετικών πολιτικών ταυτοτήτων.

2. Όλοι συμφώνησαν ότι δεν μιλάμε για όποιου είδους φιλανθρωπία, αλλά βλέπουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη ως κομμάτι της αντίστασης, ως μέσο για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας της κοινωνίας.

Οι πολλές προσπάθειες που ήδη εκτυλίσσονται πρέπει να γνωρίσουν μεγαλύτερη δημοσιότητα. Δεν φτάνει αυτό όμως. Είναι αναγκαίο να ξεκινήσουν καινούργιες και να μπει περισσότερος κόσμος στις ήδη υπάρχουσες. Εδώ θα χρειαστεί πολλή δουλειά ακόμα.

Και από τη Χρ. Τσαμουρά:

Μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα Γκίνη και δεκάδες ομιλητές που στη συντριπτική τους πλειοψηφία συμμετείχαν ήδη σε ενωτικά εγχειρήματα αλληλεγγύης στη γειτονιά καταδεικνύουν δύο πράγματα:

πρώτον, ότι η αριστερά και ο χώρος των αντιστάσεων δεν ξεκινάει από το άλφα στο πεδίο της έμπρακτης αλληλεγγύης

και

δεύτερον, ότι κεντρικές πρωτοβουλίες σαν τη χθεσινή του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζονται σε πολύ πραγματικές ανάγκες, όπως αυτή της καταγραφής και γνωστοποίησης ακόμη και μεταξύ μας του πλούτων των τοπικών εγχειρημάτων, της ανταλλαγής ιδεών και εμπειρίας, ώστε κάθε νέα πρωτοβουλία να μη χρειάζεται να ανακαλύπτει κάθε φορά την Αμερική από μόνη της και της ενεργοποίησης όσο το δυνατόν περισσότερου κόσμου στην κατεύθυνση του τριπτύχου αλληλεγγύη-αντίσταση-αυτοο ργάνωση.

Ενός κόσμου που φαίνεται ήδη εξαιρετικά ζεστός απέναντι σε καταστάσεις που του επιτρέπουν να εντάσσεται ουσιαστικά και να βλέπει τη δουλειά του να έχει πρακτικά αποτελέσματα.